Vertaling: Een Market-Garden spel in 54mm

-Vertaling van de voorgaande bijdrage- -A translation of the previous contribution-

 21st Independent; als eerste op de grond!

Afgelopen maand speelde ik solo een boeiend maar toch niet te ingewikkeld scenario uit het Bolt Action 'Operation Market Garden' campagneboek. Dat deed ik met mijn 54mm WO2-collectie. De focus lag op de landing van de Britse 21st Independent Company parachutisten op de Ginkelse Heide op 17 september 1944. Dit was ongeveer de eerste geallieerde actie van Market-Garden. Hun missie? De landingszone markeren en veiligstellen tegen Duitse tegenstand, zodat de volgende golven van de 4th Parachute Brigade zonder problemen konden landen.

Ik gebruikte mijn eigen regels, gebaseerd op de testversie van Dirk Donvils ‘About Patton’-reglement, en liet me ook inspireren door het klassieke boek ‘Wargaming Airborne Operations’ van Donald Featherstone (een geweldig boek!). Ik speelde het meerdere keren en elke keer was het een toffe mix van uitdaging en plezier.

De Opstelling
De speelmat was een tafel van 2,5 x 1,2 meter, met de Ginkelse Heide in het midden. Open velden met heide en gaspeldoorn, hier en daar groepjes struiken en bosranden aan beide korte zijden van de tafel. De Duitsers kwamen willekeurig de tafel op via de smalle zijden van de kaart, terwijl de Britse parachutisten verspreid over de tafel landden in zogeheten 'sticks’ (zie de gekleurde markers in de foto's).

De opstelling bestond uit 42 Britse paras (4 secties van 9 man, elk met een leider, een luitenant en zijn verzorger; een batman). De HQ-sectie moest minimaal één van de twee Eureka-zenders in het midden van de dropzone plaatsen en activeren. De andere secties hadden lucht-grond ID-panelen om neer te leggen in het gebied. De Duitsers bestonden uit een mix van infanterie-eenheden, variërend van onervaren Wacht-bataljons tot elite-eenheden, bepaald door een dobbelsteenworp. Hun doel was simpel: de Britse missie saboteren.

De Actie Begint
De parachutisten landden compleet onverwacht en kregen daardoor een vrije beurt om zich op de grond te organiseren. Ze zetten snel een verdedigingslinie op en zorgden dat hun waardevolle zendapparatuur veilig werd opgesteld. Ondertussen trokken ondersteunende secties richting de boomgrenzen om vijanden op te vangen en indien nodig uit te schakelen.

De eerste Duitse troepen doken op uit de bosranden en openden het vuur. De Britten schoten terug met hun Stenguns, geweren en Brens (één per sectie), waardoor de Duitsers vaak dekking moesten zoeken. Aan de rechterflank landde een andere groep parachutisten dichter bij het bos en stuitte meteen op een Duitse eenheid. Een heftig gevecht brak uit, met granaten en kogels over en weer. De Britten wisten de Duitsers vast te pinnen, maar leden zelf flinke verliezen.

Britse Druk om hun Hoofddoel te Bereiken
Volgens de ‘About’-regels van Dirk Donvil kregen de Britten zeven commandodobbelstenen (4+2+1). De Duitse troepen, die minder goed gecoördineerd waren, kregen slechts één commandodobbelsteen per sectieleider, wat hen veel minder effectief maakte in hun optreden. Zowel de Eureka-apparatuur als de ID-panelen moesten door twee man tegelijk worden opgezet en zo'n team moest gedurende die hele beurt statisch blijven, wat extra tactische keuzes opleverde. De luchtvloot zou al een half uur na de sprong van het 21ste arriveren, dus snelheid in handelen was cruciaal. Dit betekende dat het spel in maximaal vijf à zes beurten beslist moest worden. Met één beurt minder voor de Duitsers.

Mogelijke Extra’s
Voor een extra uitdaging zou je een paar landelijke gebouwen, een Flak-kanon of een MG42 kunnen toevoegen. Dit zou het scenario een stuk pittiger maken. Een denkbeeldig gevechtsverslag zou er dan zo uit kunnen zien:

Aan de linkerflank slopen de parachutisten door de heide en kwamen binnen granaatafstand van een schuur. Een goed gemikte handgranaat schakelde het Duitse MG42-team uit, waardoor de weg vrij kwam voor een laatste aanval op het Flak-kanon. Terwijl de linkerflank de schuur innam, verstevigden de parachutisten op de rechterflank hun positie in het bos.

Een kleine groep, geleid door hun officier, waagde een dappere sprint over open terrein naar het Flak-kanon. Ondanks zwaar vuur vanuit de Duitse stellingen bereikten ze het geschut, schakelden de bemanning uit in man-tegen-mangevechten, gevolgd door een Stengun-salvo en een springlading op het stuk. Met het Flak-kanon uitgeschakeld en de Duitse rechterflank op de vlucht, kantelde de strijd in het voordeel van de Britten.

De overwinning kwam echter met een prijs: verschillende secties waren gehalveerd en een Vickers-team ging volledig verloren. Tegen beurt zes begonnen de Duitsers zich terug te trekken naar een secundaire verdedigingslinie, waardoor de Britten de controle over de Ginkelse Heide kregen.

Conclusie
Ik beschouwde het spel als een overwinning voor de geallieerden, omdat de Britten meestal (ik speelde het meerdere keren, het duurde per keer maar 45 minuten) hun missie voltooiden. De Duitsers deelden echter flinke klappen uit, vooral in de eerste beurten. De mix van huisregels zorgde voor een spannende, filmische ervaring.

Al met al was het een geweldige manier om een iconisch moment uit Operatie Market Garden na te spelen. De aanblik van de 54mm figuren op de speltafel gaf de hele ervaring een extra dimensie en bracht de geschiedenis voor mij echt tot leven!

Reacties altijd welkom!